Turcja_Hierapolis

Tureckie historie

Historia VI - Hierapolis i Pamukkale

W III wieku p.n.e. hellenistyczna dynastia Seleucydów (wywodzących się od jednego z dowódców Aleksandra Wielkiego) założyła na zboczu góry Cökelez, powyżej wapiennych tarasów Pamukkale osadę Hierapolis. Po wielu latach toczonych w II wieku p.n.e wojen z Rzymem Hierapolis przeszła we władanie Pergamonu, by w roku 133 p.n.e. wejść ostatecznie w skład Imperium Rzymskiego.

Ponieważ miasto było atrakcyjnie położone przy istniejących źródłach termalnych, z czasem zaczął się tam rozwijać ośrodek leczniczy cieszący się dużą popularnością. Równocześnie rozkwitała gospodarka Hierapolis, w którym od II wieku p.n.e. rozwijano produkcję tekstylną. Piszący w I wieku n.e. Strabon wspomina, że wody podziemne były wykorzystywane w procesie barwienia tkanin. W tym samym czasie w mieście rozpoczęto bicie własnej monety, na której widniała nazwa Hierapolis. Ponieważ Hierapolis leży na terenie aktywnym sejsmicznie, wielokrotnie nawiedzały je trzęsienia ziemi. W I wieku n.e. dwa z nich, w 17 i 60 roku, prawie doszczętnie zniszczyły miasto, które później odbudowywano. Wzniesiono wówczas wiele wspaniałych budowli publicznych, które nadały miastu widoczną obecnie formę. W 129 roku n.e. z okazji wizyty cesarza Hadriana, zbudowano również teatr.
Szczyt rozkwitu miasta przypadał na II i III wiek n.e. Tysiące ludzi przybywało wówczas do Hierapolis, jako znanego uzdrowiska, a wraz z nimi do skarbca napływały pieniądze. Finansowano nowe projekty budowlane - dwie łaźnie publiczne, gimnazjum, kilka świątyń, ulicę kolumnadową i wspaniałą fontannę. Hierapolis stało się także jednym z najważniejszych na terenie Imperium Rzymskiego ośrodków sztuki, filozofii i handlu. Ostatnim cesarzem rzymskim, który odwiedził Hierapolis, był w 370 roku Walens. W IV wieku n.e. kolejne trzęsienie ziemi zburzyło wiele budynków miasta i od tego czasu następował stopniowy schyłek jego świetności, a kres jego istnieniu, jako znaczącego ośrodka miejskiego położył w VII wieku n.e. najazd wojsk perskich, po którym nastąpiło kolejne trzęsienie ziemi.

Co warto zobaczyć w Hierapolis?
- Ulicę Frontiusa (kolumnadowa)- główną ulicę Hierapolis o szer. 14 m przedzielająca miasto na dwie części. Od strony nekropolii ulica rozpoczynała się monumentalną bramą Domicjana, a następnie przebiegała aż do gimnazjonu położonego po południowej stronie Hierapolis.
- Łaźnie miejskie - obecnie służą, jako salon wystawowy dla lokalnego Muzeum Archeologicznego.
- Nimfeum - monumentalna fontanna, będącaj jednocześnie sanktuarium poświęconym nimfom.
- Teatr rzymski - jedna z najwspanialszych budowli w mieście, wzniesiona w III wieku n.e., za panowania rzymskiego cesarza Septymiusza Severa po trzęsieniu ziemi, ktore zniszcyło poprzednią budowlę.
- Agorę - zniszconą po trzęsieniu ziemi w II wieku n.e. zlokalizowana pomiędzy ulicą Frontiusa, a zboczem wzgórza po wschodniej stronie Hierapolis. Teren agory miał wymiary 170 na 280 metrów i należał do największych tego typu obiektów na terenie Azji Mniejszej.
- Nimfeum trytonów - było jedną z dwóch olbrzymich fontann na terenie Hierapolis. Miało fasadę o długości aż 60 metrów, zakończoną krótkimi skrzydłami, a w niszach tej budowli stały niegdyś wspaniałe posągi.

Pamukkale
Oprócz wielu zabytków odzyskanych przez archeologów z pokrywajacej ich wartswy zapomnienia, niewątpliwą atrakcją turystyczną są źródła termalne w postaci wapiennych nacieków tzw. trawestynów w Pamukkale, które jest położone jest na linii pęknięcia skorupy ziemskiej. Wypływająca z gorących źródeł woda ochładzając się na powierzchni, wytrąca węglan wapnia, którego osady układają się w nacieki i stalaktyty. Na zboczu góry, formują sie progi, półkoliste i eliptyczne baseny wody termalnej, ukształtowane w formie tarasów. Proces ten trwa nieprzerwanie od około 14 tysięcy lat.
Lecznicze właściwości tamtejszych źródeł znane były od wielu wieków. Już w starożytności przybywano tu, by oddać cześć Asklepiosowi, Higiei i Apollinowi, mając nadzieję na powrót do zdrowia.
Z trawestynami sąsiaduje słynny Basen Kleopatry z ciepłą wodą o temperaturze ok. 36 stopni bogatą w wiele minerałów. W czasach antycznych basen otaczały kolumnady, które podczas trzęsienia ziemi w VII wieku n.e. zawaliły się, a ich pozostałości spoczęły na dnie zbiornika. Odwiedzający mogą zażyć z basenie kąpieli wśród zatopionych w basenie marmurowych kolumn.