Czas zaciera pamięć i ukrywa miejsca, w których kiedyś tętniło życie społeczności zdanych na własne siły i narażonych na niebezpieczeństwa samej natury czy ekspansję rozrastających się wokół cywilizacji...
Nie uniknęli również tego losu starożytni Grecy, którzy rozpoczęli około 800 roku p.n.e. kolonizację Azji Mniejszej. Ruch emigracyjny z rodzimej Hellady spowodowany był głównie poszukiwaniem nowych ziem uprawnych, surowców i miejsc nadających się do zamieszkania, w czym najbardziej ekspansywne były greckie polis Megara, Korynt, Argos i Ateny. Na wschodzie kolonizowano północne wybrzeża Morza Egejskiego: Potidea, Abdera. Cieśniny: Hellespont (Kardia, Abydos) i Bosfor (Byzantion, Chalcedon). Wybrzeża Morza Czarnego: Odessus, Tomis (dziś Konstanca), Tyras u ujścia Dniestru, Olbia u ujśca Dniepru, Teodozja na Krymie, Tanais u ujścia Donu. Na północnych wybrzeżach Azji Mniejszej powstały kolonie: Heraklea, Sinope, Trapezunt. Na wschodnim wybrzeżu Morza Śródziemnego: Ardos, Byblos, Sydon, Tyr. Na Cyprze - miasto Salamina. Najdalej na południu, na wybrzeżu Afryki założono Naukratis (u ujścia Nilu), Kyrene i Apollonię.
Niemożliwe jest szybkie rozpoznanie tak rozległego obszaru, który obecnie zajmowany jest przez wiele państw europejskich, bliskowschodnich, Turcję i Egipt. Zatem podróż koncentrowała się na starożytnych aglomeracjach wzdłuż zachodniego wybrzeża Anatolii i północnych rejonach Turcji.
Początkiem tej fascynującej podróży była mapka z naniesionymi lokalizcjami "siedmiu cudów" świata starożytnego. Po Olimpii, Rodos, Egipcie (piramidy i latarnia morska na Faros) przyszedł czas na Świątynię Artemidy w Efezie i Mauzoleum w Halikarnas. Halikarnas (obecnie Bodrum) założyli koloniści greccy z Argos. W VIII wieku p.n.e. miasto wstąpiło do Heksapolis, związku sześciu miast doryckich razem z Lindos, Kamejros i Ialissos leżącymi na wyspie Rodos oraz wyspą Kos i Knidos. W VI wieku p.n.e. miasto trafiło pod panowanie lidyjskiego króla Krezusa, by ostatecznie zostać zagarnięte przez Persów. W IV wieku p.n.e. gdy zmarł władca Karii Mauzolos, jego żona, a zarazem siostra Artemizja II nakazała wybudować grobowiec dla swojego męża słynący z piękna i doskonałości architektonicznej. Według Pliniusza Mauzoleum składało się z wysokiej prostokątnej podstawy, na której znajdował się otoczony kolumnadą. (czyli perystylem) wewnętrzny dziedziniec. Kolumnadę tworzyło 36 kolumn, które podtrzymywały 24-stopniową piramidę. Na szczycie piramidy umieszczono rzeźbę przedstawiającą czterokonny rydwan (kwadrygę), powożoną przez Mauzolosa i jego małżonkę Artemizję. Całkowita wysokość struktury miała wynosić około 42 metrów. Grobowiec Mauzolosa, od którego wzięła się nazwa mauzoleum, górowało nad Halikarnasem przez wiele wieków i zostało zaliczone do siedmiu cudów świata antycznego. Powodem, dla którego starożytni autorzy wymieniali tą budowlę wśród najważniejszych architektonicznych osiągnięć ludzkości, nie były rozmiary Mauzoleum, ale jego harmonia i wspaniałe zdobienia. Mauzoleum w Halikarnasie było drugim, po piramidzie Cheopsa w Egipcie, najdłużej zachowanym z siedmiu cudów świata, ponieważ w stanie nienaruszonym zdobiło Halikarnas przez co najmniej 1500 lat. Do atrakcji turystycznych Bodrum zalicza się również antyczny teatr, zlokalizowany na zboczu wzgórza Göktepe, którego widownia skierowana jest w kierunku morza - z widokiem na port, Zamek Świętego Piotra i pobliskie wyspy. Teatr został zbudowany w okresie hellenistycznym, najprawdopodobniej w IV wieku p.n.e. Posiada cechy charakterystyczne dla teatru z okresu klasycznego, ściany parodosów skręcają do wnętrza, a widownia, o średnicy około 57 metrów, ma kształt podkowy. Całość przypomina teatr w Epidauros w Grecji.
Widok na port w Bodrum i zamek św. Piotra
Kamienna brama do miasta i teatr
Ruiny jednego z 7 cudów świata Mauzoleum Mauzolosa
Mauzoleum - wizualizacja
Wizualizacja Mauzoleum
Zamek Św. Piotra
created with
Website Design Software .