Po północnej stronie jeziora zlokalizowane są niewielkie miejscowości Tabga i Kafarnaum. Wykopaliska archeologiczne prowadzone w miejscowości Tabga przyczyniły się do odkrycia pozostałości bizantyjskich sanktuariów: Bazyliki Rozmnożenia Chleba z IV-V wieku i Sanktuarium Prymatu Św. Piotra z IV wieku.
Według Ewangelii tutaj nad brzegiem jeziora w Galilei nastąpiło cudowne rozmnożenie chleba – dwukrotny cud Jezusa dokonany podczas jego misyjnej działalności w okolicach Kafarnaum. Pierwsze rozmnożenie jadła nastąpiło, gdy Jezus, widząc tłumy, które zebrały się na jego przybycie i chłopca, który przyniósł ze sobą pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, zapytał swoich uczniów skąd wezmą oni strawę wieczorną. Gdy zabrakło jadła, Jezus po odmówieniu modlitwy dziękczynienia dokonał cudownego rozmnożenia chleba i ryb i nakarmił nimi 5000 mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci. Działo się to w miejscu niezamieszkanym, na uboczu, pod wzgórzem porośniętym roślinnością. W miejscu tym Benedyktyni wznieśli bazylikę w roku 1956, gdzie możemy podziwiać piękne zabytkowe mozaiki z czasów bizantyjskich ozdabiające podłogę. Przedstawiają one faunę i florę wodną, między innymi, Delty Nilu. Pod głównym ołtarzem natomiast znajduje się mozaika z czterema chlebami i dwiema rybami – motyw często reprodukowany obecnie na ceramice i rękodzielnictwie Izraela i Palestyny.
Około 300 metrów dalej znajduje się drugi z kościołów, Sanktuarium Prymatu Św. Piotra, który upamiętnia cudowny połów ryb w Jeziorze Galilejskim. W tym miejscu nastąpiło przekazanie Piotrowi najwyższej władzy w Kościele, czyli prymatu. Scenę tą symbolizuje ogromna statua z brązu tuż nad brzegiem Jeziora Galilejskiego. Kościół Prymatu Św. Piotra został wybudowany nad brzegiem Jeziora Galilejskiego z czarnego bazaltu w 1933 r. na fundamentach świątyni pochodzącej z przełomu IV i V w. n.e. Z boku kościoła od strony jeziora znajdują się schody, po których stąpał Jezus, które obecnie nie są dostępne dla turystów.
Kilka kilometrów dalej leży niewielka miejscowość Kafarnaum, w którym odkryto fragmenty murów datowanych na XII wiek p.n.e. Kafarnaum było początkowo niewielką osadą, która zajmowała teren na przestrzeni około 500 m linii brzegowej jeziora. W okresie istnienia państwa Izrael ślady tej wczesnej osady zanikły, co wskazuje na przerwę w zamieszkiwaniu. Dopiero pod panowaniem rzymskim miejscowość szybko rozrosła się do rozmiarów miasta, które rozciągnęło się na długości 3 km wzdłuż brzegów jeziora, w kierunku Tabgi. Nie ulega wątpliwości, że rozwój tych ziem był związany z ważnym strategicznie szlakiem handlowym Via Maris, który łączył bezpośrednio Galileę z Damaszkiem, i przebiegał około 200 m na północ od miasta. W Kafarnaum ulokowany był urząd celny (celnikiem był Mateusz) oraz niewielki garnizon rzymski. Na podwyższeniu, w centralnej części wykopalisk archeologicznych, zlokalizowane są częściowo odrestaurowane pozostałości Białej Synagogi z IV/V wieku n.e. Swoją nazwę zawdzięcza dzięki wykonaniu jej z jasnego wapienia kontrastującego z czarnym bazaltem sąsiadujących budowli. Jest to jedna z najstarszych zachowanych synagog na świecie. Jak wykazały badania archeologiczne mury i stylobaty tej synagogi są posadowione na odpowiadającym im fragmentach starszej budowli, która była niemal dwukrotnie szersza od swej następczyni, zatem istniały już tam wcześniej obiekty kultu.
Innym znaczącym obiektem dla chrześcijan jest Kościół pielgrzymkowy św. Piotra w Kafarnaum – nowoczesny rzymskokatolicki kościół pielgrzymkowy usytuowany centralnie na terenie stanowiska archeologicznego. Badania archeologiczne prowadzone w tym miejscu, odkryły kolejne warstwy struktur mieszkalnych, nad którymi w pierwszej połowie I wieku wzniesiono kościół. Jest on uznawany za „pierwszy kościół na świecie” i możliwe miejsce, w którym stał dom apostoła Piotra. W V wieku, na jego miejscu wzniesiono ośmiokątny kościół. W 1990 roku nad pozostałościami tych dawnych świątyń, wybudowano obecny kościół pielgrzymkowy.
Z Kafarnaum droga wiedzie do Kefar Kanna znanej w tradycji chrześcijańskiej jako Kana Galilejska, gdzie znajduje się sanktuarium Pierwszego Cudu Jezusa, którym opiekują się franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej. Z przekazu ewangelicznego wiemy, że Jezus został zaproszony do wioski Kefar Kanna na gody weselne wraz ze swoją matką. W trakcie uroczystego przyjęcia weselnego zabrakło wina. Wtedy Maria zwróciła się do syna, mówiąc mu o tej palącej potrzebie gospodarzy. Po dialogu z synem, poleciła uczniom: "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie". Jezus nakazał wypełnienie stągwi kamiennych wodą. Następnie polecił zaczerpnąć i zanieść do spróbowania staroście weselnemu. Ten zaczerpnąwszy łyk z przyniesionego dzbana dał świadectwo o jakości trunku. Woda zamieniła się bowiem w wino, co uznano za cud. Po uroczystościach weselnych z Kany Jezus udał się w drogę powrotną do Kafarnaum.
Naturalnie, nie możemy obecnie skosztować tamtego oryginalnego napoju, ale liczne stoiska handlowe na drodze prowadzącej do sanktuarium zaoferują całe zestawy „Kana Wedding Wine” w nie mniej słonych od Morza Martwego, cenach. Sanktuarium Pierwszego Cudu Jezusa to elegancki architektonicznie kościół katolicki postawiony w 1880 roku, a następnie rozbudowany w latach 1897-1905, z ozdobnymi arkadami przed wejściem. Został pobudowany w miejscu, gdzie według tradycji znajdowała się synagoga, w której miał miejsce ślub młodej pary i do dnia dzisiejszego młode pary składają tam śluby i odbywają się uroczystości odnawiania przyrzeczeń małżeńskich. Z tej okazji można nawet na miejscu wykupić niedrogo specjalny ozdobny certyfikat uroczystości.
created with
Website Builder Software .
